I znów teatr. W dobie pandemii. Sprawdziłam opis sztuki: „Inteligenci” to komedia teatralna w gwiazdorskiej obsadzie, która w lekki, a zarazem prowokujący do myślenia sposób zadaje trudne pytania. Może być, „Pani Dulska” też była spektaklem komediowym.
W sali operowej CSK w Lublinie kilkaset osób, wszyscy w maseczkach. Pierwsza scena dobra. Żona w dezabilu,wykonująca tysiąc czynności naraz, w pośpiechu, jest w stanie słuchać męża czytającego na głos swój felieton i korygować ten tekst… Co za podzielność uwagi. Brawo my. Połaskotało moją kobiecą próżność – przecież wiadomo, że świat dzięki nam się kręci.
Ale już po niewielu minutach zaczęło się – pierwsza, pojedyncza ku*wa. Z każdą minutą zagęszczało się. Do pomocy autor scenariusza sięgnął jeszcze po tych pięć innych „przerywników”, wszystkie wykorzystał. Według schematu im dalej w las tym więcej… A każdy był powodem wybuchów śmiechu widowni. I oklasków. Pod koniec spektaklu same przerywniki, publiczność trzymała się za brzuchy i rechotała bez przerwy. Gromkie brawa, po części standing ovation.
Nie śmiałam się, nie biłam braw, nie wstałam. Wciśnięta w fotel po raz pierwszy dziękowałam Panu Bogu za maseczkę. Naciągnęłam ją wysoko, pod same oczy. Płakałam.
Pytania nie będzie.
Izabella
Droga Izo,
Nie wstydź się za innych!
Przecież w końcu prawdziwa sztuka trafiła do niektórych, nawet tych spod strzech:).
Ja z tego powodu nie oglądam już od dawna żadnych telewizyjnych kabaretów, choć tam dominują bardzo śmieszne cztery litery, które wywołują liczne salwy śmiechu połączone z wyrazem szczęścia na twarzach, a które mają tę zaletę (przynajmniej dla mnie)), że byłoby je łatwiej wymówić, bo – w przeciwieństwie do qrew – nie maja litery „r”.
Serdeczności
Mietek
Masz rację, łatwiejsze do wypowiedzenia, na dodatek ma dobitny wydźwięk polityczny.
Dziękuję ci Mieciu za komentarz.
Izabella